رئیس اتحادیه سراسری تعاونی‌های تولیدکننده فرش دست‌بافت ایران، در خصوص اقدامات اتاق تعاون در راستای حمایت از صنایع دستی ضمن اشاره به اینکه اتاق تعاون در مباحث قانونی و اخذ بودجه از بخش صنایع دستی حمایت‌های ارزنده‌ای کرده است، تصریح کرد: در بحث بیمه قالیباف‌ها که در سال ۸۸ مصوّب شد نیاز به اصلاحاتی احساس می‌شود و اتاق تعاون می‌تواند برای بهبود آن ورود پیدا کند.
عبدالله بهرامی در گفت‌وگو با تعاون‌آنلاین بیان کرد: اتاق تعاون در بحث مالیات بر ارزش افزوده تعاونی‌ها در حوزه فرش و صنایع دستی باید از معاف‌شدن آنها حمایت کند. همچنین طرحی برای دسترسی به منابع مالی و ایجاد یک صندوق در جهت حمایت از تعاونی‌های قالیبافی و صنایع دستی باید ارائه گردد و اگر اتاق تعاون رأساً اقدام کند، روند کار ساده‌تر خواهد شد. زیرا تعاونی‌ها و اتحادیه‌ها دسترسی مستقیم به نمایندگان مجلس ندارند و اتاق تعاون که این ارتباطات را دارد می‌تواند در ایجاد این صندوق که مصوبه کمیسیون نیز هست، کمک خوبی باشد.
رئیس کمیسیون فرش، صنایع دستی و گردشگری اتاق تعاون بیان کرد: در بودجه سالانه در حال حاضر برای اتحادیه‌های روستایی در حوزه فرش، وزارت صنعت، معدن و تجارت مبالغی به ارزش ۵ میلیارد تومان به بالا را مصوب می‌کند. البته این سیاست سال‌هاست که در این وزارت‌خانه اعمال می‌شود، اما مشخصأ در زمینه فرش دست‌بافت تا به حال نه وزارت تعاون و نه اتاق تعاون برای ایجاد یک ردیف بودجه، قدمی برنداشته‌اند. تعاونی‌ها درخواست دارند که در اتاق تعاون، افرادی که دسترسی به هیئت رئیسه مجلس دارند، مطالبه‌گر اختصاص ردیف بودجه برای فرش و صنایع دستی باشند. اقدامی که برای بخش روستایی انجام گرفته است.
بهرامی درباره اختیار دادن به اتحادیه فرش و صنایع دستی برای صادر کردن مجوز تاسیس تعاونی‌ها گفت: در اتاق تعاون درخواست دادیم که اگر می‌خواهند توانمندسازی اتحادیه‌ها را در دستور کار قرار دهند، باید اتحادیه‌ها بتوانند مجوز تأسیس و فعالیت تعاونی‌ها را صادر کنند. در حال حاضر تعاونی‌ها باید به صنف مراجعه کنند تا پروانه بگیرند. اگر این اختیار داده شود، هم راه‌اندازی تعاونی‌ها تسهیل می‌شود و هم اتحادیه‌ها جایگاه‌شان معلوم می‌شود و هم هزینه‌ی پرداختی برای تأسیس تعاونی به بخش خصوصی انتقال می‌یابد. یکی از وظایف ساختاری بخش تعاون همین اختیار دادن به اتحادیه‌ها در ثبت شرکت‌ها، تشکیل مجامع و حتی تعیین صلاحیت افراد حائز شرایط هیئت مدیره بازرسی است. در حال حاضر مجوز صادر کردن در اختیار اتحادیه سراسری نیست. حداقل اتحادیه‌های سراسری باید این ظرفیت را داشته باشند که در مجامع تعاونی‌ها، در ثبت شرکت‌ها و حتی در پرداخت تسهیلات، دولت از آنها استعلام بگیرد تا بتوانند حضوری مستمر داشته باشند.
وی در خصوص ظرفیت تعاونی‌های صنایع دستی در اشتغالزایی که مورد توجه دولت نیز قرار دارد اظهار کرد: امسال بعد از انتخابات که دولت تعهد کرده است در سال جاری ۹۵۵ هزار شغل ایجاد کند، طرح جامعی برای فرش دست‌بافت نوشته شده است و در اختیار معاون محترم تعاون نیز قرار گرفته شده است که مطابق آن ۲۰ هزار نفر شغل دائم با مبلغ سرانه ۱۵ میلیون تومان ایجاد می‌شود. با توجه به اینکه در صنعت، سرانه تولید شغل حداقل ۶۵ میلیون تومان است و در برخی صنایع مثل پتروشیمی ممکن است تا دو میلیارد تومان هم هزینه شود، نقطه قوت طرح مذکور این است که در زمینه صنایع دستی به راحتی می‌توان با مبلغ ۱۵ الی ۲۰ میلیون تومان شغل ایجاد کرد که نسبیت کاملی با اقتصاد مقاومتی نیز داشته باشد.
رئیس اتحادیه سراسری تعاونی‌های تولیدکننده فرش دست‌بافت ایران درباره ظرفیت‌های صنایع دستی در ایجاد فرصت شغلی افزود: تولید فرش و صنایع دستی از لحاظ مواد اولیه نیاز به واردات ندارد و در داخل کشور به طور کامل تأمین می‌شود. نیروی کار ماهر در سطح کشور به وفور پیدا می‌شود و طراحی نیز در ایران انجام می‌شود. مهمتر از همه، بیش از ۸۵ تا ۹۰ درصد این تولید صادراتی است. یعنی تولیدی را انجام می‌دهیم که کاملا صادرات محور است و حامل آیتم‌های مهم در بحث شناساندن فرهنگ ایرانی به کشورهای دیگر است.
بهرامی تسریح کرد: تنها صنعت بومی کشور فرش و صنایع دستی است که در همه‌جای ایران، در شهر و روستا این هنرها به صورت سینه به سینه منتقل شده است. شرایط فراهم است و فقط نیاز به حمایت دارد که منابع مالی تأمین شوند. دولت اگر در بحث بازاریابی بتواند به تعاونی‌ها کمک کند تا بتوانند حضور مستمری در بازارهای هدف داشته باشند، زمینه برای تولید بسیار محیا است. بخصوص در زمینه اشتغال زنان که ۸۵ درصد نیروی کار فرش و صنایع دستی خانم هستند و می‌توانند در ارتزاق خانواده نقش موثری ایفا کنند. از فواید دیگر این نوع اشتغال، جلوگیری از مهاجرت از روستاها و شهرهای کوچک به مراکز استان‌ها است.
رئیس کمیسیون فرش، صنایع دستی و گردشگری اتاق تعاون بیان کرد: بخش تعاون چند مزیّت نسبت به بخش خصوصی دارد. یکی اینکه مدیریت در بخش تعاون متمرکز است. به دلیل نبود نظارت بر تولیدات خانگی بخش خصوصی، هم در تأمین مواد اولیه، هم در عرضه محصول و فروش و هم در بازاریابی مشکل دارند. چون یک شخص نمی‌تواند برای یک کالای کوچک خودش هزینه بازاریابی بپردازد. هنگامی که تشکل‌ها و تعاونی‌ها وارد کار می‌شوند می‌توانند بازاریابی کنند و سفارش بگیرند و مواد اولیه را هم ارزان‌تر تهیه کنند. نظارت بر تولید هم با کیفیت بالاتری انجام خواهد شد. مثلا در فرش دست‌بافت تولیدات بخش تعاون با شناسنامه عرضه می‌شود که در بخش خصوصی چنین چیزی وجود ندارد. بنابراین هم از لحاظ کیفیتی و هم از لحاط نظارتی می‌تواند برای مصرف‌کننده حائز اهمیت باشد.
