مزارع کشور رومانی تا زمان برداشته شدن دیوار آهنین در سال ۱۹۸۹، متعلق به دولت بوده و به صورت شرکت های تعاونی اداره می شدند. با آنکه این شرکت های تعاونی بر مبنای کار گروهی بودند و منافع آنها میان اعضا تقسیم می گردید، اما عضویت در آنها اجباری بود. پس از فروپاشی رژیم کمونیستی، […]
مزارع کشور رومانی تا زمان برداشته شدن دیوار آهنین در سال ۱۹۸۹، متعلق به دولت بوده و به صورت شرکت های تعاونی اداره می شدند. با آنکه این شرکت های تعاونی بر مبنای کار گروهی بودند و منافع آنها میان اعضا تقسیم می گردید، اما عضویت در آنها اجباری بود. پس از فروپاشی رژیم کمونیستی، زمین های کشاورزی به صاحبان اصلی شان بازگردانده شد و شرکت های تعاونی به سرعت شروع به از سرگیری فعالیت نمودند؛ با این تفاوت که در این زمان، این شرکت ها به شیوه ای دموکراتیک و مستقلانه که در آن کشاورزان کنترل معیشت شان را خود به دست داشتند، اداره می گردید.
در سال ۱۹۹۱، در ترانسیلوانیا، روستایی کوچک در شهر کورنستی در رومانی، گروهی از کشاورزان به منظور از سرگیری فعالیت دوباره تحت عنوان یک شرکت تعاونی اما با چشم اندازی متفاوت از گذشته، گرد هم آمدند. بسیاری از این کشاورزان سالها در مزارع مشترک دولتی خدمت نموده بودند که در آنها کارگران حقوق استانداردی دریافت می کردند و به اتفاق در زمین های بزرگی کار می کردند که نه حق انتخاب و نه حق اظهار نظری در بهره برداری های کشاورزی داشتند.
امروزه، اعضای ایکوکریدیت، شریک کشاورزی شرکت کورنستی، خود از زمین هایشان مراقبت می کنند. هر عضو یک رای در تصمیمات مهم تعاونی دارد و هفت نفر به عنوان هیئت مدیره ی شرکت انتخاب شده اند. این شرکت تعاونی ۸۴۵ هکتار از زمین های کشاورزی را که تمامی آنها به طور اختصاصی متعلق به اعضا می باشد تحت پوشش خود دارد و این در حالی است که دارایی های این شرکت، اموال عمومی محسوب می شوند.
این شرکت پس از شروع به فعالیت با تکیه بر ۵۰۰ عضو ثابت که تقریبا همگی از کورنستی، شهری با جمعیتی کمتر از ۱۵۰۰ نفر بودند، توسعه یافته است.
یکی از این افراد کشاورزی هشتاد ساله به نام الکساندروک پالفی است. آقای پالفی از حیوانات و محصولات در زمین کشاورزی اش نگهداری می کند. محصول اصلی وی ذرت است و دیگر اعضای تعاونی محصولاتی نظیر گندم، ذرت، جو، سویا و چغندر قند را هم برای اعضای دیگر و هم برای فروش و سیب زمینی، جو دو سر و یونجه را تنها برای اعضا تولید می کنند. هدف این شرکت تعاونی در آینده تامین سرمایه ی کافی برای ساخت سیلو هایی به منظور ذخیره ی محصولات و فروش آنها در بازار در زمان مناسب سوددهی می باشد.
این موضوع که کشاورزان کورنستی دیگر از شیوه های سنتی برای تامین مالی استفاده نمی کردند به این معنی بود که وام های اویکوکردیت، این شرکت تعاونی را قادر به خرید تجهیزات کشاورزی مورد نیاز به منظور بهبود شرایط کاری و بهره وری در مزارع کورنستی نموده بود.
این شرکت تعاونی از سال ۲۰۰۵، پس از دریافت وام ۱۵۵۰۰۰ یورویی و به دنبال آن وام دیگری به مبلغ ۳۰۰۰۰۰ یورو در سال ۲۰۰۸ به منظور خرید تجهیزات کشاورزی، شریک پروژه ی ایکوکردیت بوده است. شرکت ایکوکردیت، خود به عنوان یک شرکت تعاونی به منظور جلب حمایت تمامی جوامع تعداد قابل توجهی از شرکت های تعاونی همانند شرکت تعاونی کشاورزی کورنستی را به رسمیت می شناسد. ایکوکردیت با ۲۸۸ شرکت تعاونی در سرتاسر دنیا به منظور تامین دسترسی به بازار، رشد اقتصادی و خدمات اجتماعی در کشورهای در حال توسعه شریک شده است.
مترجم: فریبا ایمانی
