تعاون آنلاین-پمپ بنزین هایی که توسط بخش خصوصی اداره می شوند چند سالی است مهمان بازار انرژی ایران شده اند و البته اداره یک پمپ بنزین همچنان جزو مشاغلی است که به نظر بسیاری، بیش از اندازه لوکس و دست نیافتنی است. ایجاد یک پمپ بنزین خصوصی نیازمند دوندگی های بسیار است: فاصله از نزدیک […]
تعاون آنلاین-پمپ بنزین هایی که توسط بخش خصوصی اداره می شوند چند سالی است مهمان بازار انرژی ایران شده اند و البته اداره یک پمپ بنزین همچنان جزو مشاغلی است که به نظر بسیاری، بیش از اندازه لوکس و دست نیافتنی است. ایجاد یک پمپ بنزین خصوصی نیازمند دوندگی های بسیار است: فاصله از نزدیک ترین جایگاه سوخت باید حداقل ۴۰ کیلومتر باشد و هزینه گزاف زیرساخت ها هم نیاز به منابع مالی گسترده دارد. تأمین مالی ساخت یک پمپ بنزین در چنین شرایطی شاید تنها از عهده تعاونی های بربیاید که سرمایه های خُرد افراد را تجمیع می کنند و آن را برای راه اندازی کسب و کاری که لوکس و گران به نظر می رسد، همراستا می سازند.
کمتر کسی است که سفری به کشورهای نفت خیز اطراف ایران داشته باشد و از تعداد جایگاه های سوخت در این کشورها حیرت زده نشده باشد. در برخی از این کشورها تعداد جایگاه های سوخت آن قدر زیاد است و این جایگاه ها آن قدر نزدیک به هم ساخته شده اند که بسیاری از آنها توجیه اقتصادی هم ندارند. ایران اما بر خلاف این دسته از کشورها جایگاه های سوخت کمتری دارد و تنها در سالهای اخیر، تلاش هایی برای خصوصی سازی عرضه بنزین و سی ان جی در کشور ما پا گرفته است.
فشار بزرگ تر ها برای بیرون کردن کوچک ترها
ایران اکنون حدود ۶ هزار جایگاه سوخت دارد: ۳۸۰۰ جایگاه سوخت تنها بنزین عرضه می کنند یا به اصطلاح خودمانی پمپ بنزین هستند و ۲۳۵۰ جایگاه هم در زمینه عرضه سی ان جی فعال اند. علی رغم همه این کمبودها اما مدتی است که ساخت و راه اندازی جایگاه های سوخت خصوصی با محدودیت هایی هم رو به رو شده است. محمدرضا مظلومی، مدیر بازرگانی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران در شهریور ماه امسال گفته بود مجوز راه اندازی جایگاه های سوخت از این پس صرفاً در اختیار شرکت های برند قرار خواهد گرفت. به گزارش مهر، مظلومی گفته بود:«دیگر مجوزی از سوی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی برای ساخت انفرادی و یا شخصی جایگاه سوخت در کشور صادر نخواهد شد. اجرای طرح برندینگ مزیت‌های متعددی از جمله ارائه خدمات و تسهیلات بیشتر به مردم در جایگاه‌های سوخت را به همراه دارد.»
اینجا مدیریت هم از آن زنان است
تعداد پمپ بنزین های خصوصی در کشور اما چندان هم کم نیست و هر چند عمده این پمپ های بنزین را شرکت های خصوصی پر قدرت از نظر مالی اداره می کنند، برخی از آنها هم واقعاً توسط خانواده های معمولی ایجاد شده اند.
علی بچاری زاده و ۷ نفر دیگر از اعضای خانواده اش در شهر سوسنگرد واقع در استان خوزستان، یک پمپ بنزین خصوصی را به شیوه تعاونی اداره می کنند و همسر آقای بچاری زاده هم به عنوان مدیر عامل این تعاونی انتخاب شده است. نام تعاونی آنها، «شرکت تعاونی سوخت هدف گستر دشت آزادگان» است.
بچاری زاده در گفت و گو با تعاون آنلاین می گوید:«تعاونی ما اکنون ۸ نفر عضو دارد و ۷ نفر کارگر هم در پمپ بنزین مشغول به کار هستند. پمپ بنزین ما رتبه ممتاز شرکت نفت را هم در اختیار دارد که بر اساس معیارهایی مثل نظافت و ارائه خدمات، به جایگاه های عرضه سوخت داده می شود.»
تأمین مالی ۱.۵ میلیارد تومانی
تأمین مالی شرکت تعاونی سوخت هدف گستر دشت آزادگان هم توسط خود اعضا صورت گرفته است و موفقیت کار تا به اینجا، آنها را به ادامه کار هم تشویق کرده است. «ساخت یک پمپ بنزین با ۶ تلمبه و ۱۲ نازل، دست کم حدود ۱.۲ میلیارد تومان هزینه دارد و اگر کسی بخواهد در زمینه پاکیزگی و نظم جایگاه هم سرمایه گذاری کند، این رقم به حدود ۱.۵ میلیارد تومان می رسد. اعضای تعاونی ما تمام سرمایه را به صورت شخصی فراهم کردند و با توجه به تجربه خوبی که از فعالیت هایمان داشته ایم، برای گسترش کار هم برنامه هایی داریم.»
از بچاری زاده در مورد مشکلات کار هم می پرسم و می شنوم:«یکی از اصلی ترین مشکلاتی که ما در مسیر فعالیت مان داشته ایم بحث در یافت تسهیلات بوده که متأسفانه حداقل با ۲ سال دیرکرد آن را دریافت کردیم. ما درخواست وام ۸۰۰ میلیون تومانی داده بودیم و بعد از ۲ سال تنها ۱۰۰ میلیون تومان وام، آن هم با سود ۲۶ درصد دریافت کردیم، در حالی که قرار بود سود وام ما فقط ۷ درصد باشد.»
قاچاق هست ولی کم است
از بچاری زاده خواستم در مورد قاچاق سوخت اطلاعاتی در اختیارمان بگذارد. به گفته او قاچاق سوخت اکنون کمتر از گذشته رواج دارد اما در استان خوزستان، شهرهایی مانند آبادان و خرمشهر، شاهد قاچاق سوخت بیشتری هستند و مقصد هم عمدتاً کشور عراق است، جایی که هر لیتر بنزین قاچاق شده از ایران، چیزی بین ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ تومان قیمت دارد. «البته قاچاق سوخت را نمی شود انکار کرد اما ما ساز و کارهایی داریم تا میزان قاچاق سوخت را به حداقل برسانیم. به عنوان مثال، افراد می توانند با بشکه های ۲۰ لیتری برای خرید سوخت مراجعه کنند، اما ما اجازه استفاده از بشکه های بزرگتر مثل بشکه های ۲۰۰ لیتری یا ۲۰۰۰ لیتری را نمی دهیم.»
او ادامه می دهد:«الآن دیگر مجوز تأسیس جایگاه عرضه سوخت داده نمی شود چرا که فاصله جایگاه ها از هم باید حدود ۴۰ کیلومتر باشد و به عنوان مثال سوسنگرد هم ۹ جایگاه دارد.»
