تعاون آنلاین – کول بران کسانی هستند که باری را از مسیرهای ناهموار از یک طرف مرز به طرف دیگر در ازای دستمزد بسیار ناچیز بر دوش خود حمل می کنند و این افراد در مناطق مرزی ایران شامل زنان و مردانی از سنین مختلف هستند که به این شغل کاذب و موقتی مشغولند تا شاید از این طریق راهی برای امرار معاش روزانه داشته باشند.
آنچه مهم است و می توان در مورد حمل این کالاها که روی دوش کولبران یا گاهی توسط حیوانات بار کش از مسیرهای صعب العبور صورت می پذیرد،توجه کرد مالی است که مخصوص تاجری است که صاحب اصلی سود این فعالیت پر خطراست و تنها و آنچه که قسمت کولبر می شود دستمزدی ناچیزی است که کولبران با جان خود می پردازند.
کولبری از مشاغل کاذب،سخت و دشواری محسوب می شود که کالاها را خارج از رویه قانونی وارد کشور می کنند تا شاید از این راه ارتزاقی هرچند ناچیز نسیب خود کنند.
حسین راغفر در این خصوص به عصر اقتصاد گفت: این فعالیت نتیجه زایش نادرست و ناکارآمد در توسعه مناطق مرزی است.
وی در خصوص ضرورت و نیاز افرادی که به اجبار و صرفا برای کسب در آمد به این کار سخت و خطرناک تن می دهند افزود: ایجاد اشتغال مانند بوجود آوردن بازارچه های مرزی می تواند فضایی برای فعالیت شغلی ساکنین مرزی شود.
استاد دانشگاه الزهرا با اشاره به اینکه کوله بری مصداق دیگر کالای قاچاق است افزود: با کوله بری فقر حل نمی شودو باید اقداماتی اساسی در توسعه معیشت مردم مناطق مرزی داشت.
راغفر همچنین با اشاره به فرمایشات رهبری که کوله بری را مذموم دانسته ادامه داد: اهم مناطقی که کوله بری در آنها صورت می گیرد ، منطقه کردستان و کرمانشاه است که برای کسب درآمد زندگی خود مجبور به حمل اجناس قاچاق می‌شوند.
وی با اشاره به اینکه این مناطق فعالیت کشاورزی و دامداری دارند گفت: با توسعه فرصت های سرمایه گذاری اید ایجاد اشتغال مطلوب کرد و نه آنکه با راه اندازی و احداث کارخانه های پتروشیمی که هم تاثیر نامطلوبی بر محیط زیست خواهد گذاشت و هم برای راه اندازی و تجهیز آن باید هزینه های هنگفت و سنگینی را هزینه کرد.
این استاد دانشگاه با مذموم خواندن فعالیت های صنعتی بی فایده در این مناطق توصیه کرد: مرم مناطق مرزی که مشکلات اقتصادی، مسائل معیشتی، بیکاری و ضعف زیر ساختی سرمایه گذاری دارند باید در حوزه دامپروری و کشاورزی که مختص این مناطق است فعال تر شوند تا هم در تولید کار و هم معیشت این منطقه کارا و مناسب عمل شود.
وی در ادامه تصریح کرد: ایجاد کارخانه های مانند فولاد و پتروشیمی نه آنکه به توسعه این مناطق کمک شایانی نمی کند بلکه در عدم توسعه و ضعف و عقب ماندن فعالیت اساسی این سرزمین که پتانسیل دامپروری و کشاورزی دارد را تخریب کرده و اکوسیستم منطقه را از بین می برد.
راغفر گفت: شاهد هستیم در منطقه کردستان ۴ کارخانه ذوب آهن زده شده است با ظرفیتی ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تنی باید گفت این سیاست بسیار غلطی است زیرا ظرفیت بیش از ۱۰هزار تن اشتباه محض است و کمی تواند منابع زیستی را در طولانی مدت بدن اشتغال و بدون برنامه زیستی کند.
این استاد دانشگاه همچنین توصیه کرد: برنامه ریزان باید به نوع فعالیت اقتصادی مناطق توجه کنند و نسبت به آن فعالیت اقتصادی را در برنامه ریزی های خود قرار دهند چرا که در این صورت قطعا شاهد رشد اقتصاد و صادرات این مناطق هممی توانیم باشیم.
وی توسعه کشاورزی و دام پروری در کنار ایجاد مناطق مرزی برای ورود و خروج کالا را راهی برای از بین رفتن کالای قاچاق دانست و اذعان کرد: تلاش برای کاستن از میزان بیکاری در مناطق مرزی از طریق تقویت زیرساخت ها ی مناسب اقتصادی مثل ایجاد کارگاه ها، توسعه کشاورزی مکانیزه و تقویت صنعت اکوتوریسم وگردشگری از طریق سرمایه گذاری بخش دولتی و خصوصی است.
همچنین وی تصریح کرد: ساماندهی بازارچه های مرزی برای اشتغال قانونی و امن مرزنشینان در جابجایی کالاهای مورد نیاز کشور و سهیم کردن آنان در منافع مبادلات مرزی و برخورداری افراد شاغل در این بازارچه ها مسایلی است که می توان به آن توجه نمود.
باید تاکید کرد مرز نشینان در طول تاریخ حافظ مرزهای کشور بوده اند و در زمان جنگ تحمیلی هشت ساله به خوبی اثبات کردند که در موقع نیاز جان و مال خود را فدای کشور می نمایند لذا به عنوان پشتوانه های مطمئن برای این مرز و بوم شایسته برخورداری از زندگی سالم و با عزت می باشند و قطعا یار و یاور مسئولین در توسعه و امنیت مملکت خواهند بود. لذا بر مسئولین لازم است که امنیت و آسایش آنان را در اولویت قرار دهند.
