روستاها چگونه کانون تولید می‌شوند؟

تولید کشاورزی و صنایع دستی، دو حوزه ای هستند که با وجود نقش آنها در مقاومت اقتصادی در مقابل تحریم و فشارهای مختلف، مورد توجه کافی قرار نگرفتند.

به گزارش تعاون آنلاین، مناطق روستایی و عشایری به دلیل برخوردار بودن از ظرفیت های تولید در بخش کشاورزی و حتی صنعتی، به عنوان کانون تولید و بسترساز تحقق اقتصاد مقاومتی به شمار می ایند. با این همه بررسی ها نشان می دهند که تهدیدهای جدی در حوزه رونق تولید در نواحی روستایی وجود دارد که می توان بر غلبه راهبردهای مدرنیزاسیون و رشد نامتوان به عنوان نمونه اشاره کرد.

در سال های اخیر حمایت ویژه از تعاونی ها و اجرای طرح روستا تعاون مانعی بر سر راه مهاجرت از روستاها به دیگر شهرها بوده است و البته بررسی ها نشان می دهد نتیجه گیری از این بخش ، می تواند مهاجرت معکوس ، یعنی مهاجرت از شهرها به روستاها را رقم بزند . در این میان مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی که در این رابطه منتشر شده ابعاد معضلات گوناگون تولید در بخش عشایری و روستایی را بررسی کرده و با اشاره به بند ۲۰ سیاست های کلی برنامه ششم توسعه، روند حاکم را متناقض با تبدیل این مناطق به هسته مرکزی و کانون تولید کشور تلقی کرده است.

بسیاری از کارشناسان بر این اعتقادند که تخصیص اعتبارات هدفمند به روستاها می تواند زمینه را برای بهبود وضعیت اشغال در این مناطق مولد فراهم کند .

رقم تسهیلات اشتغال روستایی پرداختی اعلام شد

نکته اینجاست که روستاها در سال های اخیر با مهاجرت نیروهای جان در جستجوی شغل روبرو شده و در نتیجه بحران کنونی پیری جمعیت روستایی و در نتیجه تحلیل رفتن توان تولیدی این بخش را رقم زده است .

با این حال نقش بخش تعاون می تواند در این حوزه نقشی مهم و تاثیرگذار تلقی شود چرا که روستاها در حوزه تولیدات خرد ، صنایع تبدیلی و تولید صنایع دستی از بستری مناسب و کارآمد برخوردار هستند .

مر کز پژوهشهای مجلس نیز در گزارشی به این قابلیت در حوزه تولید صنایع دستی اشاره و تاکید کرده است:  بر خلاف اغلب صنایع بزرگ تولیدی که در حال حاضر به‌ واسطه تحریم‌های ظالمانه و فشارهای سیاسی و اقتصادی موجود با موانعی جدی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند و برای ادامه حیات نیازمند سرمایه‌گذاری‌های کلان و فناوری‌های روز دنیا هستند، صنایع دستی که ریشه در فرهنگ و سنن جامعه دارند می‌توانند به اقتضای شرایط اقتصادی و سیاسی فعلی با بهره‌گیری همه‌جانبه از ظرفیت‌های درون‌زای کشور، ضمن تحقق شعار والای رونق تولید، مسیر توسعه پایدار جامعه را هموار کنند.

با این همه الگوی تولید محصولات باید به سمت تأمین نیاز جامعه حرکت کرده و به صورت هدفدار به سمت و سوی کاربردی کردن صنایع دستی سوق یابد؛ با این حال، با تدبیر خط‌ مشی‌ها و اقداماتی برای دستیابی به مواد اولیه مناسب برای تولید صنایع دستی؛ تقویت فرایندهای مرتبط تولید، فروش و بازاریابی؛ تربیت تولیدکنندگان ماهر؛ استفاده از ظرفیت گردشگری، بخش خصوصی و زنان برای توسعه صنایع دستی و رفع موانع حقوقی این حوزه می‌توان به برطرف نمودن ایراد مزبور و اثربخشی مثبت صنایع دستی در شرایط تحریم امید داشت که البته، تحقق این هدف مستلزم نقش‌آفرینی دولت در مدیریت و راهبری صنایع دستی و بسترسازی صحیح مقامات مسئول برای رشد و شکوفایی این صنایع است.