تعاونی ها و چالش های پیش رو

تعاونی ها معمولا با دو چالش اصلی مواجه هستند:

۱- چگونه به طور مستمر بر کارایی خود بیفزایند؟

۲- چگونه پاسخگوی تغییرات اجتماعی و اقتصادی باشند؟

اصولا همه تعاونی ها باید در بازار عمل کنند؛ در نتیجه آن ها باید بخشی از کارایی خود را به این طریق اندازه بگیرند که ببینند در این زمینه چقدر خوب عمل می کنند. همانند شرکت هایی که مالکیت آنها بر اساس سرمایه گذاری تعیین می شود، تعاونی ها باید طوری از منابع مالی، تولیدی و انسانی استفاده کنند که سود یا منفعت ایجاد کنند و همانند بنگاه های خصوصی باید انواع و ابعاد فعالیت های اقتصادی خود را به طور کامل بشناسند.

اینکه تعاونگران فکر کنند تنها تقلید از بخش خصوصی لازم است، فاجعه بار خواهد بود. اگر چنین چیزی درست باشد، دیگر دلیلی برای حضور تعاونی ها وجود ندارد. در واقع اقتباس موارد مفید و قابل قبول شرکت های سرمایه داری با کارکرد تعاونی ها و ظرفیت های بومی به منظور ایجاد سازمان های کارآمد موثر خواهد بود.

فلسفه وجود تعاونی ها در درجه اول خدمت به اعضای آن است. هرگونه سنجش کارآیی تعاونی ها بایستی بر این اساس صورت گیرد که نیاز اعضای آن چگونه برآورده می شود. به علاوه با تعمیق این رابطه، تعاونی ها بهترین شیوه رشد را در آینده خواهند یافت، شیوه ای که به روشن ترین وجه حافظ کیفیت ممتاز و مزیت تاریخی آنهاست.

در واقع بهترین راه افزایش کارآیی برای تعاونی ها، گسترش روابط با اعضا است. این مزیتی است که به توجه دائم و پرورش دقیق نیاز دارد، اگر این پرورش پابرجا و مدیریت بلند پرواز باشد، تعاونی ها به ندرت شکست می خورند و تعاونگران در مورد ظرفیت فعالیت خود و یاری به سایر مردم تردید نخواند داشت.

تعاونی ها وظیفه دارند هوشمندانه نشان دهنده اجزای منظومه های بزرگتری باشند و از تمامی ظرفیت های اعضا برخوردار شوند. اما مزایای بیشتر هنگامی حاصل می شود که تعاونی ها به یکدیگر بپیوندند تا بیش از پیش به اعضای خدمت کنند، قدرت خود را به حداکثر رسانند و منابع مشترک را تقویت کنند.

همچنین اگر تعاونی ها از خود تجلیل نکنند در آینده عموما نقش چشمگیری در اقتصاد ایفا نخواهند کرد. اگر آنها آگاهانه و مفتخرانه نشان ندهند چه هستند و چرا بدان گونه عمل می کنند، چه کسی این کار را انجام خواهد داد؟ مردم در قرن آینده چگونه خواهند فهمید با یکدیگر کار کردن چه دستاوردهایی دارد؟